αναπτυξη

Τμήμα Παίδων

αναπτυξη

Τμήμα Παίδων

αναπτυξη

Κέντρο Αποκατάστασης Ενηλίκων Παίδων

αναπτυξη

Τμήμα Ενηλίκων

αναπτυξη

Τμήμα Ενηλίκων

Πρωτόκολλο Wilbarger







Τι είναι το πρωτόκολλο Wilbarger;
Αυτή η μέθοδος αναπτύχθηκε από την Patricia Wilbarger, εργοθεραπεύτρια, εξειδικευμένη στην αξιολόγηση και θεραπεία παιδιών με αισθητηριακές δυσκολίες. Έχει τις αρχές του στην θεωρία της Αισθητηριακής Ολοκλήρωσης και έχει αναπτυχθεί μέσα από την κλινική χρήση.
Είναι ένα συγκεκριμένο θεραπευτικό πρόγραμμα σχεδιασμένο να μειώσει την αισθητηριακή αμυντικότητα. Περιλαμβάνει σταθερή και συχνή εφαρμογή βαθιάς πίεσης στα  άνω άκρα,  στα κάτω άκρα και στη πλάτη. Στη συνέχεια το παιδί λαμβάνει απαλές συμπιέσεις στους ώμους, στους αγκώνες, στους καρπούς, στα δάχτυλα, στους γοφούς, στα γόνατα, στους αστραγάλους, στο στέρνο και στο στόμα. 


Σε ποιες περιπτώσεις εφαρμόζεται το πρωτόκολλο;
Εφαρμόζεται σε παιδιά και ενήλικες που:
·  Αποφεύγουν καθημερινές ρουτίνες όπως το κόψιμο των νυχιών ή των μαλλιών και το βούρτσισμα των δοντιών
·       Αποφεύγουν ή αναζητούν τα αγγίγματα από άλλους (φιλιά, αγκαλιές), 
·       Αποφεύγουν καινούργια ρούχα ή κάποιες υφές τους (ετικέτες, ραφές, μακρυμάνικα ρούχα), 
·       Αποφεύγουν να εμπλέκονται με διάφορα υλικά όπως λάσπη, πλαστελίνη, αφρό, κ.α
·       Αποφεύγουν ή θέλουν να περπατούν ξυπόλυτα
·       Έχουν πολύ υψηλό ή πολύ χαμηλό βαθμό διέγερσης


Από ποιους εφαρμόζεται η μέθοδος αυτή ;
Χρησιμοποιείται από θεραπευτές με γνώσεις στην αισθητηριακή ολοκλήρωση και εξειδίκευση στο πρωτόκολλο διότι αν χρησιμοποιηθεί χωρίς την απαραίτητη γνώση μπορεί να είναι δυσάρεστη για το παιδί και να οδηγήσει σε ανεπιθύμητα αποτελέσματα. Η συγκεκριμένη θεραπευτική μέθοδος περιλαμβάνεται στο θεραπευτικό / αποκαταστασιακό πρόγραμμα και απαιτεί την εκπαίδευση των γονέων ή των ατόμων που φροντίζουν τα παιδιά, για την ολοκληρωμένη εφαρμογή της.



Ποια είναι η διάρκεια του προγράμματος;
Το χρονικό διάστημα που θα εφαρμοστεί το πρωτόκολλο εξαρτάται από το βαθμό σοβαρότητας των δυσκολιών. Ωστόσο, ένα σύνηθες χρονικό διάστημα που προτείνετε στην αρχή της χρήσης της τεχνικής αυτής είναι μια περίοδος 2-3 εβδομάδων.


Ποιος είναι ο σκοπός του προγράμματος;
Ο στόχος του προγράμματος είναι να προετοιμάσει κατάλληλα το νευρικό σύστημα του παιδιού ώστε να μειώσει ή να εξαφανίσει εντελώς τις αμυντικές αντιδράσεις σε ακίνδυνα ερεθίσματα.



Πηγή: 
- Bundy, A.C., Lane, S.J., Myrray, E.A. (2002). Sensory Integration: Theory and Practice (2nd ed). Philadelphia: F.A.Davis
 - Ellen Yack, Shirley Sutton, Paula Aquilla (1998). Building Bridges Through Sensory Integration. Future Horizons 
- Ellen Yack, Shirley Sutton, Paula Aquilla (2003). Building Bridges Through Sensory Integration 
- Wilbarger P & Wilbarger J (1991). Sensory Defensiveness in children 2-12: An Intervention Guide for Parents and other Caretaker. Santa Barbara California: Avanti Educational Programs.



Υπερκινητικότητα ή αϋπνία;






Πολλά παιδιά που έχουν διαγνωστεί με Σύνδρομο Υπερκινητικότητας χρειάζονται απλώς περισσότερο ύπνο, υποστηρίζουν οι ειδικοί.

Πολλά από τα παιδιά που έχουν διαγνωστεί με Σύνδρομο Υπερκινητικότητας μπορεί απλώς να χρειάζονται περισσότερο ύπνο, υποστηρίζουν πλέον οι ειδικοί.


Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα παιδιά – αλλά και ενήλικες- διαγιγνώσκονται με Σύνδρομο Υπερκινητικότητας. Ωστόσο, οι ειδικοί θεωρούν ότι ένα μεγάλο ποσοστό ουσιαστικά δεν πάσχει από τη συγκεκριμένη συμπεριφορική διαταραχή, αλλά από έλλειψη ύπνου. Υπολογίζεται μάλιστα ότι πάνω από το 1/3 των παιδιών και το ¼ των ενηλίκων που έχουν διαγνωστεί με το Σύνδρομο στην πραγματικότητα αντιμετωπίζουν προβλήματα ύπνου.

Η έλλειψη ύπνου, ιδιαίτερα στα παιδιά, δεν προκαλεί – όπως πιστεύουν πολλοί- λήθαργο, αλλά παρόμοια συμπτώματα με αυτά του Συνδρόμου, όπως είναι η υπερκινητικότητα, η δυσκολία συγκέντρωσης, η επιθετικότητα, αλλά και προβλήματα μνήμης.
Η ομοιότητα των συμπτωμάτων σε συνδυασμό με τη δυσκολία αρκετών γιατρών να αναγνωρίσουν τις διαταραχές του ύπνου, είναι οι λόγοι που προκαλούν σύγχυση στους ασθενείς, λέει ο Vatsal Thakkar, Επίκουρος Καθηγητής ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.

 Το Σύνδρομο Υπερκινητικότητας χαρακτηρίζεται από προβλήματα που σχετίζονται με την προσοχή, την συγκέντρωση και την παρόρμηση. Περίπου το 5% των παιδιών στην Βρετανία φαίνεται να ταλαιπωρούνται από το συγκεκριμένο σύνδρομο, με τις συνταγογραφήσεις για τα φάρμακα που καταπολεμούν τα συμπτώματά του να έχουν αυξηθεί κατά 70% μεταξύ του 2005 και του 2011.

Το Σύνδρομο Υπερκινητικότητας απασχολεί κυρίως παιδιά ηλικίας 3-7 ετών και είναι 4 φορές πιο συχνό στα αγόρια συγκριτικά με τα κορίτσια. Στις μισές περίπου περιπτώσεις, η διαταραχή συνεχίζεται και κατά την ενήλικη ζωή.

Πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά με το σύνδρομο αντιμετωπίζουν επίσης αναπνευστικά προβλήματα κατά τη διάρκεια του ύπνου, όπως είναι το ροχαλητό και η υπνική άπνοια και είναι πιο πιθανό να έχουν διακοπτόμενο ύπνο.

«Το να περιορίσουμε τον χρόνο που δαπανούν τα παιδιά μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης ή του υπολογιστή –που σχετίζονται με προβλήματα ύπνου- είναι ένα πρώτο βήμα για τα παιδιά που παρουσιάζουν σχετικά συμπτώματα», εξηγεί ο Καθηγητής Thakkar.



Πηγή: http://www.vita.gr/news/article/27141/yperkinhtikothta-h-aypnia/